12/18/2007

Morning Star

O autor deste libro é Xosé Miranda, a este autor gustanlle moito as novelas de aventuras por iso esta pode ser unha novela de piratas. Comeza nunha taberna onde vivía Lourenzo cos seus pais, un día chega Lázaro Rivadulla e cambiou a vida do rapaz, morreu a nai, e o pai volveu formar parte da gavela. O neno coñece a Helena Rouco, sofren persecucións polas gavelas (banda), e aventuras. Por exemplo un día foi co seu primo Carlos de caza e chegaron a unha casa onde estabaa gavela de Tomás das Congostras, torturan o rapaz no pozo onde hai un esqueleto, e descobre que hai moitos traidores, porque un da gavela de Rivadulla tamén é da gavela de Tomás. Logo foron a saquear a casa de Helena Rouco e Lourenzo fuxiu con ela para salvala o pai intentou axudalos, pero Lázaro adiantouse e matou o pai e grazas o can Soult e puideron fuxir...

Cando chega Lázaro trae unha caixa dentro está unha carta do capitán pirata Benito Soto, capitán do barco Burla Negra, antes chamado Morning Star. Cara ao final da novela os rapaces logran ler esa carta... Se queres saber máis terás que ir á biblioteca.
Ana



O protagonista é Lourenzo un rapaz que aprende moito, ler, escribir... Enamórase de Helena Rouco despois de tantos tiros e mortes.
O máis interesante deste libro foi cando Lourenzo coñeceu a Tomás das Congostras porque é un personaxe que o axuda moito durante a novela.
Pablo


É a vida dun neno chamado Lourenzo. O pai era dono dunha taberna quen tiña un pasado escuro. Un día chega un vello coñecido chamado Lazaro Rivadulla . A nai de Lourenzo enfermou ata morrer. A taberna converteuse no acubillo da gavela ( banda) de Lazaro Rivadulla. Lourenzo uniuse á gavela e planearon un roubo a unha igrexa de Beluso. Cando chegaron á igrexa a gavela robou e matou o cura e os seus criados, tamen había unha moza chamada Helena que xa pasara pola taberna. Lourenzo rescatou e fugaronse. Durante moitos días vagaron polos camiños de galiza ata chegar a lugo e deixala con os seus parentes mentras el uniuse á gavela de Tomas das congostras. Lourenzo roboulle a Lazaro unha caixa na que había unhas cartas que falaban de un tesouro escondido...
Oscar Urrutia.


Morning Star trátase dun rapaz chamado Lourenzo Gómez, mellor dito, Lourenzo Tasende, aínda que el pensa que se chama Gómez. El vive cos seus pais nas aforas de Pontevedra na Taberna da Disputa, o bar do seu pai. Un día chega un home chamado Lázaro Rivadulla que está preguntando polo seu pai, quédase na Disputa co seu misterioso cofre. De alí a pouco morre a nai de Lourenzo e este intégrase na gavela de Lázaro co seu pai. Un día van asaltar o cura de Santa María de Beluso e Lourenzo volve ver a Helena...Gustaríache saber máis?
Andrew Smith


O mais interesante era a caixa de pau rosa que agochaba Lazaro, porque a intriga comeza no segundo capitulo, cando este chega, e non se descobre ata ben adiante.
O protagonista é un neno, aínda que con paso da novela, vaise facendo maior. Comeza contando a historia con trece anos, e remata saindo do carcere aos dezaoito, se queredes saber como transcorre ata o final teredes que lela.
O que máis me gustou foi a batalla, porque por andar a rezar colleronos por sorpresa e choveronlles balas. Otros personaxes son Soult e Ney que eran os cans de Helena, e as pegas de Tomas, que falaban e roubaban e incluso estiveron na cadea.
Eu dirialle a desmais xente que o lesem, porque é sinxelo de ler e é unha novela moi divertida
Tony


O protagonista é delgado é ten trece anos. E moi curioso e valente, no proceso da historia pasa de ser un rapaz que vivia cos seus pais nunca taberna, e os axudaba a un agavelado que roubaba o que Lazaro lle mandaba despois pasa a ser un fuxitivo e un asasino ao mesmo tempo, e despois metenno no carcere.
John

Xosé Miranda: Morning Star
Morning Star é unha novela de aventuras na que un rapaz chamado Lourenzo Tasende comeza á idade de trece anos unha serie de peripecias entre bandoleiros e roubos que o levarán a pasar os peores momentos da súa vida. Lourenzo vivía cos seus pais na taberna A Disputa, cerca de Pontevedra; traballaba alí, e a súa vida era tranquila e boa. Un día chegou á taberna un home chamado Lázaro Rivadulla, e con el viñeron todos os problemas. O título da novela fai referencia ao barco de Benito Soto (último pirata de occidente) quen abordou o “Morning Star”, no que levaba o tesouro polo que Lázaro Rivadulla e Tomás das Congostras se enfrontan na novela. O “luceiro da alba”, a súa tradución do inglés, será a unión entre mozos protagonistas, Lourenzo e Helena, xa que cada vez que o miraban recordábanse un ao outro cando tiñan que separarse.
Laura Rodríguez


A min o libro agradoume moito, aínda que tampouco non está na miña lista de predilectos, tal vez por ser un pouco curto para o meu gusto. Así e todo, é unha novela de aventuras moi interesante e entretida, que ademais ten un importante valor didáctico e histórico, pois móstralle a un a realidade da vida en tempos difíciles e aporta moitos datos sobre unha época importante da nosa historia como galegos. É un libro sinxelo de ler, mais nin de lonxe simple e que resulta verdadeiramente interesante e capaz de captar a atención do lector, deixándoo ás veces expectante e intrigado.
Adrián Barreiro

12/13/2007

Hamlet

William Shakespeare: Hamlet

Me gustó mucho esta obra,ya que todos sus personajes tenían un doble sentido que producía un ambiente de tensión,venganza,etc.También me gustó el papel tan impotante que juegan aquí el amor y las dudas sobre la existencia.Esto último se ve muy bien reflejado en el personaje de Hamlet.
Ha sido una de las mejores obras teatrales que he leído hasta el momento.

Lara Villar González 1º Bach.B


Me parece una obra teatral con un vocabulario algo complicado pero muy amena.Su lectura es entretenida y da muchas sorpresas.Sobre todo el final, que no esperaba.

Romina Reiriz García 1º Bach.B


A pesar de ser una tragedia,Hamlet me gustó mucho.No es la típica obra que acaba bien,pero hay humor e ironía.Lo que quizás me disgustó un poco fue lo que ocurrió entre Hamlet y Ofelia.Y creo que lo que más me gustó fue el ambiente de intriga presente durante toda la obra.Además me ha despertado el interés por leer más obras de Shakespeare.

Alexandra Zapico Monteserín 1º Bach.B


Es la primera obra que leo de William Shakespeare y me gustó mucho.Me pareció muy interesante, sobre todo por cómo actúa el príncipe Hamlet y por esa incertidumbre de que nunca sabe qué hacer.

Laura Pousada Santos 1º Bach.C


Me pareció una obra muy interesante,llena de misterio y a la vez de humor.Esto hace que no sea ni aburrida ni pesada.Además es una obra que progresivamente hace desear que llegue el desenlace, y este sorprende mucho.

Yasmina Millos Pombal 1º Bach.C


Me ha gustado mucho. Pienso que es una tragedia estupenda por todo: comenzando por el vocabulario, pasando por el argumento y acabando con el emocionante y trágico final con que el autor dota a la obra. También los archiconocidos monologos de Hamlet me han impresionado, tanto porque me parecen increíbles como por su profundo deseo de morir.

Diego Fonseca Rodríguez 1º de Bach. C

6/18/2007

El nombre de la rosa

Umberco Eco: El nombre de la rosa

Esta es una novela de suspense en la que la intriga se mantiene hasta el último capítulo.
Aunque el argumento y la trama son interesantes, la historia se desarrolla de una forma lenta y puede llegar a resultar aburrida en algunos momentos. Además la comprensión de algunas partes no es fácil, ya no sólo por el lenguaje filosófico plagado de silogismos y de deducciones rebuscadas, sino también por fragmentos escritos en latín que pueden despistar al lector.
A pesar de esto, es un libro que recomendaría, tanto por la intriga, que va en aumento conforme se desarrolla la historia, como por el placer que me produjo su lectura.

Beatriz Lemos Pousa 1º Bachillerato B

El palacio de la luna

Paul Auster: El palacio de la luna

Me parece una obra interesante, con buen comienzo y buen final, pero con un intermedio soporífero que pone a prueba la paciencia del lector. No es que la trama esté mal conseguida, ni mucho menos, pues el principio es esperanzador y el final es sorprendente, pero quizá le falta movimiento. La obra es un drama, podríamos llamarlo filosófico, y se acaba deseándole la muerte al desdichado protagonista.
Es una obra recomendable pero para la que hay que armarse de paciencia.

Óscar Cerqueira Figueroa 1º Bachillerato C

6/12/2007

David Copperfield

Dickens, Charles : David Copperfield

Me parece una obra excelente, recomendable para todos aquellos que sean capaces de aparcar la velocidad contemporánea y sumergirse en un mundo donde lo que importan son los detalles. Sirve también como reflejo del s. XIX inglés, en lo bueno y en lo malo. Se ve la ostentación de la alta burguesía y la pobreza de la clase baja. Además, Dickens hace muy bien esto, pues sumerge a su protagonista, David, en los dos mundos, lo mismo que en otra de sus obras maestras, Oliver Twist. Se ve también el contraste entre personajes, solo hay dos tipos: los buenos (humildes, trabajadores, cariñosos, honrados,leales y a los que al final el destino acaba recompensando como si de una obra didáctica se tratara y, quizá, así sea); y los malos (crueles, mezquinos, avaros, rencorosos, maltratadores). Aunque se podría añadir otro, los peores: los hipócritas, abanderados de la falsa humildad, que incluso caen bien al comienzo pero acaban aborreciéndose con todo el ser (este juego de pasiones que logra el autor es una de sus mejores cualidades).
Esta obra es sencillamente una de las mejores de la literatura, a pesar de ser lenta para el gusto actual y de que la acción no es ni sorprendente ni trepidante.

Óscar Cerqueiro Figueroa 1º Bachillerato C

6/08/2007

Las aventuras del valeroso soldado Schwejk

Hasek, Jaroslav : Las aventuras del valeroso soldado Schwejk

Aparte del valor literario de la novela,el autor debería ser considerado, si no el único, uno de los padres del pensamiento pacifista actual; su retrato de lo tontos que son los enfrentamientos es increíble. Sin decirlo de forma directa, describe las guerras como los delirios de un puñado de militares alocados que no saben qué hacer y se dejan influir por los demás. Por ejemplo, uno opina que deberían ir a la guerra contra Serbia, los demás le dan la razón, y él, por no retractarse o ser tachado de cobarde, se ve obligado a seguir a "esos" demás. En definitiva, nadie desea la guerra, pero nadie se atreve a decirlo, y se hace. Todo el libro es un manifiesto en contra de ella.También destaca el sentimiento anticlerical del autor, que tacha a los curas de interesados y borrachos o, en el extremo opuesto, de integristas, inflexibles y locos.
Por otra parte, la obra es un continuo ejercicio del sentido del humor, ya que Schewjk, el narrador de la historia, presenta todo de una forma tan inocente y tan sin malicia que aumenta la fina ironía que envuelve todo el relato; y en esa aparente "inocencia" se esconde la gracia de las situaciones. Además Hasek es capaz de describir los escenarios de una forma natural, fluida y los cambios de temática, escenario y personajes apenas se perciben.
Por último, se debe destacar la gran capacidad del autor para encerrar al lector en la narración: sin saber cómo, de pronto, uno se encuentra en el final de la novela y, por supuesto, riéndose. Esta capacidad que poseen algunos escritores es la que hace que sus novelas sean clásicos de la literatura universal, como lo es, merecidamente, esta.
En definitiva, una novela narrada con maestría, nunca aburrida, que produce una permanente sonrisa con su ironía, en apariencia "simple", y que engancha nada más empezar a leerla; aparte de ser una obra moralmente reivindicativa de unos valores necesarios.

Santiago Piñeiro Edreira 1º de Bach. B

6/05/2007

La casa de los espíritus

Allende, Isabel : La casa de los espíritus

Es una gran obra, quizá una de las mejores que he encontrado, a pesar de que algunas veces la forma de escribir de la autora no coincide con mis gustos. El narrador es algo confuso, porque hasta la mitad de la novela se desconoce quién es. Por otra parte, los continuos cambios de voz hacen que en cada nuevo capítulo el lector se vea obligado a pensar quién está narrando. Pero plasma tan bien la forma de pensar, hablar y vivir de la sociedad que refleja que, mientras se lee, parece que se está viendo una película; y, a pesar de no haber vivido directamente una dictadura, la autora logra que la veamos. Todas las sensaciones, comportamientos y acciones derivadas del golpe de Estado se muestran de una forma genial y creíble. Se centra de tal forma en datos sobre gente, países y organizaciones (todo ficticio); lo explica todo tan bien y de forma tan actual que parece haber estado en cada lugar,oficina, barrio,cuartel o casa.
En definitva, es una obra narrada con gran maestría por todo lo que aporta al lector; y un reflejo de las causas y consecuencias de las pasiones desatadas, que en la novela tienen siempre un final dramático.

Santiago Piñeiro Edreira 1º de Bach. B

Memorias de África

Dinessen, IsaK : Memorias de África

Esta novela no me ha gustado demasiado porque la autora se centra en las características de la vida en África, en explicar la fauna y flora predominantes, en las tribus existentes, y las descripciones llegan a ser algo pesadas. Además la abundancia de personajes hace que el desarrollo de la acción principal sea algo confuso.
Por otro lado, son interesantes ciertos aspectos de la sociedad, cultura, religión, costumbres africanas y paisajes que nos llevan a imaginar un paraíso de paz y tranquilidad inexistente en otros lugares del mundo. Lo que más me ha gustado ha sido el papel desempeñado por una médica que ayuda a las personas que tienen problemas y soluciona los conflictos que surgen allí. Me parece muy emotivo que una persona abandone su forma de vida para ayudar en países subdesarrollados.
En conclusión, se lo recomiendo a personas interesadas por estos temas, aunque no haya sido de los libros que más me hayan entusiasmado.

Nerea Pumar Alonso 1º de Bach. B

6/04/2007

"Tom Sawyer" y "Las aventuras de Huckleberry Finn

Twain, Mark : "Tom Sawyer"
Twain, Mark : "Las aventuras de Huckleberry Finn"

Son dos libros en los que, a pesar de que las historias que viven los personajes son completamente inverosímiles, enseñan y transmiten valores como la amistad, la libertad y la poca importancia de lo material para conseguir la felicidad.
Considero que "Las aventuras de Huckleberry Finn" supera en contenido y en retrato de la sociedad a "Tom Sawyer", aunque las dos son novelas geniales en las que no faltan momentos de humor y en las que nunca se pierde el interés por ellas.
Son simple y sencillamente fantásticas.

Beatriz Lemos Pousada 1º Bachillerato - B

La dama de blanco

Collins, Wilkie : La dama de blanco

Esta novela me ha gustado bastante aunque al principio la acción principal transcurre con lentitud y las descripciones son muy detalladas, lo que la hace algo pesada. Por otro lado, esta obra refleja la sociedad victoriana del siglo XIX, para la cual engrandecerse social y económicamente era lo más importante - esto aparece perfectamente reflejado en los personajes del barón y del conde -. También muestra la situación de la mujer en aquella época, subordinada siempre a un hombre - esto se puede observar en el comportamiento del conde con su mujer -.
Lo que más me ha llamado la atención es la pluralidad de narradores, pues todos los personajes van ofreciendo su versión, lo cual involucra al lector en un juego en el que tiene que relacionar los datos que todos ellos ofrecen para entender lo que ocurre. Además me ha gustado mucho el final, ya que, después de todo lo que Walter había hecho por Laura, se merecía ser correspondido por la mujer que amaba. Así, la novela, aun siendo policíaca, también tiene un toque de novela romántica.
En general, esta obra me ha resultado agradable y se la recomendaría a quienes les gusten las obras en que el suspense y el misterio permanecen hasta el desenlace.

Nerea Pumar Alonso 1º Bachillerato - B

5/24/2007

El jugador

DOSTOIEVSKI, F.: El jugador

Esta novela presenta a forma dun diario no que o protagonista conta unha parte da súa vida cargada de emocións e sentimentos provocados por dúas paixóns: o amor e o xogo. O tema resulta interesante porque podería tratarse dunha historia real xa que a ludopatía é unha enfermidade que pode darse en calquera tempo e espacio.

Laura Piñeiro Pais-4ºB


Aparecen misturadas dúas obsesións do protagonista que , en realidade están moi relacionadas, xa que a súa paixón pola ruleta e a avaricia por gañar diñeiro xurde como consecuencia do seu amor por Polina.

Leticia Núñez Santos-4ºA


Esta novela non é divertida pero mantén intrigado ata o final, para saber cómo remata a súa relación có xogo e a súa relación có amor.

Darío Rúa Lorenzo-4ºA


En El jugador de Dostoievski reflíctense uns problemas que suceden na vida real como poden ser a paixón polo xogo unida a unha grande ambición por gañar máis e máis diñeiro.

Nerea Pastoriza Guimeráns-4ºA


A paixón do protagonista polo xogo lévao á ruína. Tampouco ten sorte no amor. Nesta novela cóntase un tempo , non moi extenso, da vida dun home marcado por estas dúas obsesións.

Tamara González Lorenzo-4ºA

Leyendas

BÉCQUER,G.A. : Leyendas

Recomendo a lectura das Leyendas de Bécquer pola súa variedade e, sobre todo, para os amantes de historias relacionadas con espectros. É unha obra fácil de ler.

Maikel Otero Novas-4ºA

Un dos motivos polos que me gustou este libro é polo ambiente misterioso no que se desenvolven as historias.
Tamén debo destacar que cada unha das lendas ofrece a posibilidade de ter distintas sensacións o que fai entretida a súa lectura: unha das lendas que máis me gustou foi “La ajorca de oro”, porque me sorprendeu bastante a reacción do protagonista xa que , aínda que estaba calificado de valente, demostra temor nunha determinada situación. Tamén me gustou moito “Los ojos verdes”, teño que dicir que o final deixoume fascinada. Na lenda “Rayo de luna”, gustoume moito o personaxe protagonista pola súa insistencia na procura da muller que amaba. Con “La rosa de pasión “ sentinme moi triste polo tráxico final… Recomendo a súa lectura .

Ivone Rey Pérez-4ºB

Gustoume moito “Rayo de luna” : o protagonista busca á muller da que se namorou nunha noite de lúa, pero por moito que busca non consegue atopala.

Yaiza Villanueva Otero-4ºA

A lenda que máis me gustou foi “La ajorca de oro” xa que demostra que por amor pode chegarse a facer calquera cousa.

Alicia Álvarez de la Campa-4ºA

Hai moita variedade nos temas destas lendas, dende tema amoroso, ata relixioso e todas con elementos fantásticos. Unha das miñas preferidas é “Rayo de luna”, sobre todo, a parte na que o protagonista busca desesperadamente á súa muller ideal, xa que fai sentir a emoción do personaxe por atopala.

Iria Rivas García-4ºA

El camino

DELIBES,M.: El camino

Esta novela gustoume bastante, resultou ser o contrario do que tiña imaxinado : ó ver o libro pareceume moi extenso, e as primeiras páxinas non me pareceron moi atractivas, pero estaba equivocada. Gustoume a forma en que se contan os recordos de Daniel,de maneira positiva. Na novela se concentran tanto situacións alegres como situacións tristes. Recomendo a súa lectura porque creo que é moi interesante.

Romina Soto Martínez-4ºB


El camino é unha novela que relata a vida de Daniel ata os once anos. Resulta fácil de ler, non é aburrida pois vai mostrando cómo evoluciona o protagonista dende que é un neno pequeño ata o momento clave no que terá que deixar todo o seu mundo para comezar unha nova etapa.

Lucía Blanco Gutiérrez-4ºB


Nesta novela o narrador conta dunha maneira tan perfecta que é moi fácil meterse na historia e chegar a imaxinar as situacións como se se estiveran vivindo. Creo que é un libro xenial para ler.

Eloy Gómez Fernández-4ºA


Estou dacordo co comentario de Eloy. A novela fainos entrar de cheo na historia de Daniel. Combinando “toques” humorísticos e dramáticos, o autor conta a vida dun cativo que é feliz no seu pobo, no momento no que ve que todo o vivido se lle vai.

Damián Otero Suárez-4ºA


É un libro bastante divertido. Destaco as situacións vividas polos tres amigos, especialmente as aventuras na finca do Indiano, na vía do tren, na Poza do Inglés…

Arón Martínez Portas-4ºA


El camino fai reflexionar sobre cómo o progreso conleva, en moitos casos, deixar atrás cousas importantes. Pódese ver isto mediante os recordos de Daniel que vai ter que deixar todo o que o fai feliz para irse á cidade para estudar.

Manuel Crujeiras Besada-4ºA


Penso que Daniel representa un personaxe fácil de manipular, xa que , na novela, non adoita procurar os seus desexos senón os dos demáis. Véxoo moi claro no feito de que é o seu pai o que toma a decisión de que marche a estudar á cidade, ou na maneira na que se deixa manexar polo seu amigo, Roque.

Anxo Costas Rial-4ºA


O que máis me gustou desta novela foron as aventuras dos tres amigos. Son as partes máis divertidas.

Saray Cordeiro del Río-4ºA

Un mundo feliz

HUXLEY,A. : Un mundo feliz

Nesta novela , Huxley construe unha sociedade futura, aparentemente “perfecta”.Creo que o que Huxley pretendía co seu “mundo feliz” era evitar que chegáramos a él. Digo isto porque moitos dos valores que aparecen nese mundo deshumanizado xa están hoxe na nosa sociedade : o consumismo, o feito de que a xente deixe de pensar por sí mesma para deixarse levar por ideas de outros ( aínda que sexa voluntariamente e non mediante o uso de avanzadas técnicas, como na novela)… Por iso creo que é interesante ler esta novela, aínda que só sexa para deterse a reflexionar sobre a actualidade e sobre o mundo que nos espera.

Rebeca Obenza Otero-4ºA


En Un mundo feliz as persoas están clasificadas xa antes de nacer. Todos estes seres nacidos en probetas teñen en común que non pensan por eles mesmos, xa que as ideas sonlle introducidas de xeito artificial.Tamén chama a atención o feito de que non teñan sentimentos nen realacións afectivas.

David Menduiña Nerga-4ºA


Recomendo esta lectura a xente á que lle guste a crítica e a filosofía.É un libro que fai pensar. Hai nel unha profunda crítica da sociedade e do seu conformismo, por exemplo, no feito de que nese mundo feliz rindan culto a Ford, que é para eles o seu Deus, sirve para reflexar a facilidade de manipulación das persoas.

Lara Gutiérrez Sas-4ºA


Esta novela narra unha parte da vida de tres personaxes nun mundo considerado como futuro próximo e posible, no que o ser humano é procreado “In vitro”. A ausencia de sentimentos, desexos, cultura e costumes, mostra o que habería que sacrificar para conseguir ese suposto “mundo feliz”.

Pedro Lata Fernández-4ºA


Huxley crea unha sociedade que parece perfecta xa que os personaxes son creados de forma artificial e , dende que nacen, son manipulados para que pensen que a vida é perfecta.
O que máis me chamou a atención foi a ausencia de sentimentos que existe nese Mundo feliz, a crítica das situacións que se contan e a ironía de chamar mundo feliz a unha sociedade que realmente non se pode considerar tal.

Andrea Costa Piñeiro-4ºB


O Mundo feliz de Huxley preséntase como unha sociedade que renunciou a valores básicos como a familia, a cultura, os sentimentos…para conseguir a felicidade. As accións desenvólvense, na súa maioría, en espacios pechados que transmiten sensación de agobio, o que non adoitamos identificar como felicidade.

Asunción González Molanes-4ºB

El príncipe destronado

DELIBES, M. : El príncipe destronado

Considero que é un bo libro para xente que non ten moito tempo para adicar a ler ou para adolescentes que están a iniciarse no “vicio” da lectura.
Trátase dun libro sinxelo, non resulta nada aburrido, é capaz de sacarche algún sorriso e as aventuras do personaxe principal, Quico, envólvente no mundo inocente da infancia. Recomendo a súa lectura.

Andrés Figueroa Piñeiro-4º B


Este libro ten partes moi divertidas, xa que o seu protagonista é un neno de catro anos e as súas travesuras fannos disfrutar. Paréceme un libro adecuado para todo tipo de lectores/as.


Beatriz Fernández Dacosta-4ºB


Gustoume moito. A min non me gusta ler, pero este libro conseguiu “engancharme” porque é moi divertido. Ademáis, resulta moi realista porque conta un “día normal”en calquera casa, polo que todo o mundo pode verse reflexado nalgún momento da historia.


Silvia Ferrari Docío-4ºB


É un libro moi interesante porque mostra cómo somos as persoas na infancia e fai que recordemos aqueles tempos nos que facíamos cousas parecidas ás que fai o protagonista para chamar a atención. Resulta interesante e divertido volver ós tempos en que éramos nenos/as da man de Quico, o protagonista.


Tamara Aller Fernández-4ºB


Cando lin esta novela sentinme identificada en moitos momentos. Por iso recomendo a súa lectura a calquera persoa,pero, sobre todo,a quen lle gusten os libros divertidos, xa que as “trastadas” de Quico fan rir moitas veces. Aínda que non ten intriga o libro mantén a atención e, ademáis, ten moita tenrura.


Jéssica Cancelas Cancelas-4ºB


Recomendo este libro porque é moi divertido e fácil de ler. Ademáis , é relativamente curto, outra característica que para min é importante. Tamén permite ver a situación da sociedade española hai unhas décadas.


Xosé Fernández Edreira-4ºB

5/08/2007

La busca

BAROJA, Pío :La busca.

Creo que o que máis me impulsa a recomendar a lectura desta novela é que describe a realidade dun grupo social marxinal , e faino de tal maneira que induce a reflexionar sobre o modo de vida, os pensamentos, perspectivas, soños, problemas, medos... de xente como a que coñece Manuel e coa que se relaciona durante algún tempo.
Como consecuencia disto, tamén provoca reflexións persoais sobre os camiños que se poden seguir na vida a partir das condicións sociais de cada persoa.


Raquel Díaz Fervenza 4ºA


O protagonista, Manuel, desenvolve un amplo percorrido por distintos ambientes de Madrid, pero, especialmente por lugares que lle permiten a Baroja a descripción dos modos de vida de grupos sociais pouco favorecidos.Nalgúns momentos detense excesivamente, na miña opinión.
De todos xeitos, a novela permite facerse unha idea bastante clara de cómo era España a nivel social e económico a finais do XIX ou principios do XX, e, polo tanto, podemos chegar á conclusión de que temos bastante sorte por ter nacido nun tempo e nun lugar no que podemos gozar de tantos privilexios.


Diego Fonseca Rodríguez 4ºA


Esta novela resulta,ás veces, un pouco triste, sobre todo nos tempos máis difíciles para Manuel, o protagonista, xa que non lle resulta doado atopar un traballo que lle guste, ou no que o traten con humanidade...Chega a relacionarse con personaxes que caen na delincuencia, aínda que esa non é a vida que el quere vivir...


Sara Díaz Budiño 4ºA

5/04/2007

Las inquietudes de Shanti Andía

BAROJA, Pío :Las inquietudes de Shanti Andía.

Recomendo a lectura desta novela, fundamentalmente, a aquelas persoas que amosen interese pola vida da sociedade mariña e obreira da época. Cóntanse con detalle e realismo as dificultades da vida dun mariño, por pasar moito tempo lonxe do seu fogar, ademais dos riscos que corre no mar. Reflexa tamén que non só sufren os mariñeiros senón tamén a súa familia.
Debo recoñecer que a lectura fíxome reflexionar moito sobre a dureza da vida e a facilidade coa que vivimos agora, e aínda así, non estamos contentos.
Como crítica, creo que a lectura , debido á gran cantidade de descricións detalladas e minuciosas, resulta un tanto parada en certos momentos.
Polo tanto, nas Inquietudes de Shanti Andía, podedes atopar momentos trepidantes, de aventuras... con reflexións sobre a dureza da vida.


Nicolás Martínez Millán 4º A

4/30/2007

Arnoia, Arnoia

Xosé Luís Méndez Ferrín: Arnoia, Arnoia
Pareceume un libro interesante, posto que o autor é quen de levarnos a un mundo marabilloso e fantástico a través dos seus personaxes e da descrición dos espazos.
O autor mestura espazos fantásticos, elementos fascinantes, como poden ser a espada Milmanda ou a estrela na man chamada Libredón, e personaxes que xa morreran e regresan nos recordos.
Tamén é importante a capacidade que ten para manternos en suspense ata o final. Non sabemos se se trata dun soño ou ben dunha historia que puidese ser real nun mundo imaxinario.

Abel Sousa

Xuntos e máis nada

Esta novela de Anna Gavalda narra a evolución persoal e sentimental de tres personaxes en aparencia moi distintas entre si pero cun perfil semellante. Todas elas son persoas derrotadas e solitarias, con pasados familiares traumáticos e destrutivos. Coincidencia que diminúe en parte o realismo da novela pero lle aporta grandes doses de dramatismo. Estes individuos, que parecen condenados á soidade, son quen de espertar outra vez á vida e gozala grazas ó amor.
Os aspectos máis positivos da novela son basicamente dous: por unha parte, aínda que a principal protagonista é Camille e é ó seu redor onde se desenvolven todos os acontecementos, tamén o resto dos personaxes están ben definidos, o que lle confire certa variedade á obra. Por outra parte, a autora consegue facer os personaxes cribles e familiares mediante o emprego de diálogos e recorrendo con frecuencia a descricións e imaxes. Nesta liña cabe destacar, asemade, o realismo co que a autora reflicte nas súas páxinas estados como a vellez ou a morte.
Como aspecto negativo, podemos mencionar o feito de que a novela baixa en interese cando se centra no romance entre Camille e Franck (que, previsiblemente, comezaran case odiándose), deixando desatendidos outros personaxes tan interesantes como Philibert ou Paulette.
Javier Davila

Nos primeiros capítulos non me tiña moi boa pinta, parecía demasiado dramático, todo eran problemas. Pero pouco a pouco foime embelesando, non coa historia, senón coa forma de contala. Supoño que tamén fixo un moi bo traballo a tradutora, cada palabra está escolleita dunha forma que calquera frase ten sentimento. Os diálogos tan curtos son suxestivos, á vez que efémeros. So se me facían algo aburridas as narracións de Philou cando eran longas porque estaba impaciente por saber que ía pasar a continuación e eu non fun capaz de encontrarlle un paralelismo entre as dúas historias.
O final, aínda que me encantou, era demasiado esperado, chegou un momento no que non era difícil adiviñar o que antes ou despois acontecería, pero só pola forma de contalo merecía a pena seguir lendo e a pesar de saber de seguro que iría haber un final feliz, sorprendinme.
En resumo, que me gustou moito. Enganchoume coma non me enganchara ningún libro longo dende había tempo, deume mágoa rematalo.
Uxía Piñeiro

4/19/2007

La espada y la rosa

Autor: Martínez Mechén, Antonio.
Editorial: Alfaguara
Este libro narra la historia de un niño llamado Moisés que fue criado en un monasterio en ruínas por un monje, aunque su verdadero nombre es Robert de Forner. Ayudado por el fiel vasallo de su padre, emprende un viaje en el que descubre que pertenece a la nobleza.
La impresión que me ha causado este libro es muy buena y lo que más me ha llamado la atención es la forma en la que el escritor usa el lenguaje en algunas partes del libro.
Así que recomiendo este libro a los lectores que disfrutan leyendo historias de la Edad Media.

Rodrigo Graña Molina 1º E.S.O. B

Casi fantasmas: Una noche en la casa siniestra

Ahora lo que faltaba en este otro libro de Robert Lawrence Stine, pobre Max ya tenía suficiente con el demonio que Phears le metió en el cuerpo, en el anterior libro y ahora su amigo Aarón lo convence para meterse en un caso siniesro y, encima nicky y Tara no estarán ahí para ayudarle.
Lo peor es un extraño ser llamado Morga que dice trabajar en un parque de atracciones, pero Max sabe que es... Bueno, no os contaré la historia. Si os gustó el libro anterior, este no puede faltar. Parece que cada título es más terrorífico, en otra ocasión os hablaré del libro que sigue a este: El campamento del terror.

Facundo G. Vidal Pallas 1º E.S.O. A

4/17/2007

El clan de los reporteros

Este libro, escrito por Fernando Martínez Lainez, se titula El clan de los reporteros ya que trata de un grupo de niños y niñas de una clase que quieren hacer un periódico. Tiene momentos más divertidos y otros que no me gustaron tanto.
Se lo recomendaría a las personas que le gusten los libros que te explican más lo que va a pasar.

Guadalupe Martínez Portela 1º E.S.O. B

La ciudad de oro y de plomo

El libro de La ciudad de oro y de plomo, escrito por John Christopher, me gustó mucho porque es, sobre todo, de aventuras.
Se lo recomiendo a todos aquellos a quienes les gusten las aventuras y la ciencia ficción.

Roberto Santos Cordeiro 1º E.S.O. B

4/16/2007

La maldición de Odi

El libro La maldición de Odi, escrito por Maite Carranza, es la tercera parte de la trilogía La guerra de las brujas. Cuenta como la joven Anaid desarrolla su vida como elegida.
Este libro me gustó y decepcionó. En algunas partes me gustaba mucho y leía muy rápido, en otras, en cambio, no me gustaba tanto e iba más lento. Aunque haya partes que no sean interesantes merece la pena seguir leyéndolo, pues entenderás mejor los otros libros. Yo lo recomendaría a las personas que les gusten las historias de brujas.


Nelson Reboreda Campos 1º E.S.O. B

Querido Tim

Querido Tim es un libro que tiene demasiadas descripciones, por eso se me hizo poco entretenido, aunque, al final, me emocionó un poco.
Este libro de Carmen Kurtz narra la historia de un gato durante sus catorce años de vida, con sus siete amos distintos.
Se lo recomiendo a las personas que les guste mucho leer.


André Otero Medraño 1º E.S.O. B

La fortuna de Ulises

Es un libro bonito y divertido. Cuando te pones a leerlo no puedes parar. Se lo recomiendo a toda la gente que le guste la lectura.
No es un libro grande y su vocabulario se entiende. Es interesante lo que cuenta, si quieres enterarte no dejas el libro hasta el final.
Su autor es Juan Farias.


Carmen Rodríguez Nerga 1º E.S.O. A

4/15/2007

Alas de fuego

Quitando el mundialmente conocido Memorias de Idhún, Alas de fuego es, probablemente, uno de los mejores libros de Laura Gallego García. Una historia de fantasía e intrigas con el inframundo en la prisión de Gorlian, un ángel condenado a verlo todo a ras de suelo...

Leyre Area Balado 1º E.S.O. A

Ambar en cuarto y sin sus amigos

Este libro escrito por Paula Danziger me ha gustado porque hace ver los problemas que puede tener una niña. También porque es divertido, ingenioso y realista.
Lo recomiendo por su sencillez, aunque resulta un poco infantil.


Laura Coya Otero 1º E.S.O. A

El guardián de la luna

Este libro de Jordi Sierra i Fabra me resultó muy divertido e interesante de la primera a la última página. También me gustó mucho porque tiene un vocabulario que se entiende muy bien.
Se lo recomendaría a todo el mundo, pero en especial a la gente que le guste la ciencia ficción y las historias no reales que no se alejan mucho de un futuro lejano.


Lucía Gregorio Lorenzo 1º E.S.O. A

Los ojos del dragón

El libro de Àngels Gardella me gustó mucho ya que el protagonista es de mi edad y el vocabulario se entiende muy bien.
Recomiendo esta lectura a las personas que les gusten los cuentos orientales y las historias que se parecen mucho a la vida real.


Noelia Domínguez Hermelo 1º E.S.O. A

Casi fantasmas

Este otro libro de R. L. Stine me gustó mucho porque Stine es mi autor favorito, es divertido y terrorífico a la vez, ocurren desgracias, pero también cosas divertidísimas. Los protagonistas son Max y sus amigos Nick y Tara, los hermanos fantasmas. El malo del libro es Phears que intenta matar a Nick y a Tara.

Facundo G. Vidal Pallas 1º E.S.O. A

Septimus y el hechizo imposible

Septimus y el hechizo imposible es la segunda parte de Septimus. Cuenta la vida nueva de Septimus.
Este libro, también escrito por Angie Sage, es muy interesante, más fácil de leer que el primero y te engancha durante toda la historia.
Se lo recomiendo, como no, a las que les gusten la magia y las aventuras. A mí también me gustó mucho.


Nelson Reboreda 1º E.S.O. B

Septimus

Septimus es un libro en el que nada más empezar muere un niño que iba a ser prometedor en el mundo de la magia.
La autora es Angie Sage. Está muy bien escrito. Podría ser dificil de leer para los que empiezan. Al principio es interesante, por el medio se vuelve un poco aburrido, pero al final vuelve a subir el interés.
Es recomendable para las personas que les gusten los libros de magia y aventura. A mi me gustó mucho.


Nelson Reboreda 1º E.S.O. B

O Perfume. Historia dun asasino

Patrick Süskind demostrou con esta novela que é un moi bo escritor, xa que sabe manter a intriga e a incerteza no lector sobre o que vai pasar máis adiante.
Existen certos momentos na novela que son bastante aburridos, pero pouco a pouco vai renacendo de novo o interese do lector.
Paréceme impresionante, e á vez imprescindible na novela, o peculiar sentido do humor de Süskind e o realismo co que se describen certas situacións como os cheiros das rúas parisinas naquela época.
Chama moito a atención que aquel rapaciño, pequeno, coitado e repudiado pola sociedade, poida chegar a facer calquera cousa por conseguir o que quere. É aquí onde podemos ver facilmente o punto ata o cal o autor xoga coa imaxinación e cos sentimentos do lector.


Susana Costas Pena 1º Bacharelato D

3/27/2007

El Conde de Montecristo

El conde de Montecristo, Alejandro Dumas

Es un libro interesante, en el que en ningún momento falta la intriga y el misterio y en el que predominan los diálogos sobre las descripciones, Si algo malo se puede decir de él, es que el ritmo es muy rápido en la primera parte y, sin embargo, en la segunda se produce un punto muerto.
Es una obra que recomendaría a cualquier persona que disfrute leyendo una buena obra y a aquellos lectores que no se sientan intimidados por un libro de más de mil cuatrocientas páginas.
Beatriz Lemos Pousa, 1º Bach. B

Melmoth el Errabundo

Melmoth el Errabundo, Ch. R. Maturin

Esta no es una de las obras más ligeras de la literatura y no tiene un gran significado oculto, pero, aun así, es una novela muy buena: una historia oscura, siniestra, con pocos momentos en que poder relajarse y, si los hay, son cortados de raíz mediante un giro brusco del argumento. Abundan las descripciones, aunque no hasta el punto de aburrir, porque llegado ese momento siempre sucede algo que hace que el lector retome el interés. Y, aunque presenta cierta dificultad en algunas partes, todo se entiende cuando se continúa leyendo.
En conclusión, una gran obra, muy interesante y muy original.
Santiago Piñeiro Edreira, 1º Bach. B

El monje

El monje, Matthew G. Lewis

Es una obra muy entretenida y fácil de leer. Al principio es un poco lenta y el final se precipita pero el autor alterna muy bien las historias de forma que siempre quedan ganas de seguir leyendo para saber qué le va a pasar al protagonista. El final es, quizá, “demasiado feliz” y le resta verosimilitud, pero es sorprendente y nunca se esperaría lo que le ocurre a Ambrosio.
¡Me encantó!
Óscar Cerqueira Figueroa, 1º Bach. C

Cumbres Borrascosas

Cumbres Borrascosas, Emyli Brontë

Con esta obra he mantenido una relación que va desde la indiferencia, pasando por el aburrimiento, hasta el disfrute de su lectura.
Cuando la empecé me era totalmente indiferente. Después, el lenguaje redundante y las citas bíblicas me la hicieron lenta y aburrida. Pero, finalmente, todo quedó compensado con una acción emocionante e inesperada; y una resolución de los problemas bastante inusual: como el final de la vida de Cathy, que me gustó mucho porque nunca pensé que pasara tan fácilmente del odio al amor y, extrañamente, sin la desaprobación de su tía.
Resumiría su contenido con “los extremos existen”; “amores inamovibles”; u “odios eternos que aumentan con cada nueva herida”.

Uxía Piñeiro Barcia, 1º Bach. B

2/16/2007

Jane Eyre

Brontë, Charlotte: Jane Eyre

Esta novela me ha encantado, ya que me parece muy romántico que Jane Eyre supere todos los obstáculos aparecidos a lo largo de la obra. Además es muy realista en la descripción de las costumbres de la sociedad de mediados del s. XIX.
Lo que más me ha llamado la atención es la actitud, en ciertas ocasiones, que el señor Rochestes muestra respecto a Jane, aunque sea comprensible teniendo en cuenta la época de la que se trata. También quiero destacar la valentía de la protagonista, una pobre huérfana, para salir adelante y la maestría de la autora para reflejar los sentimientos de los personajes, lo que nos ayuda a entender mejor los hechos.
En fin, es una de las novelas más interesantes que he leído y se la recomendaría a cualquier persona aficionada a la lectura. ¡Vale la pena leer esta obra!

Nerea Pumar Alonso, 1º de Bach. B

1/22/2007

O vello e o mar

Narra a historia dun vello pescador que vive unha loita contra uns tiburóns por manter un grande e bonito peixe.
Paréceme unha bonita historia contada por Ernest Hemingway .
O vello e o mar é un dos libros que máis me gustaron, xa que me metín facilmente na historia. Penso que na metade do libro pódese facer algo pesado de ler. Ten moito significado. Mostra que hai que loitar e o último que se perde é a esperanza. Resulta un libro moi bonito.
Recomendo o libro a tódalas persoas que teñan algo de paciencia, que si len dúas follas aburridas non deixan de ler.

Claudia Martínez Gutiérrez 1º E.S.O. B

Alicia en el país de las maravillas

Alicia en el país de las maravillas, de Lewis Carroll es un libro en el que Alicia tiene un sueño peculiar.
Es fácil de leer, está muy bien escrito.
Pienso que le puede gustar a todo el mundo, también a los que no les guste mucho la lectura.
Con este libro estuve muy enganchado, me lo leí en poco tiempo.

Nelson Reboreda Campos 1º E.S.O. B

Flor de leyendas

CASONA, A. : Flor de leyendas.

Non é un libro fácil de ler, pero tampouco é difícil. Como está composto por varias historias, pódese ler unha cada día para evitar perderse na lectura.
Recolle historias que poideron pasar e que á vez son fantásticas. Están tan ben contadas que @ lector@ sinte que está a vivir as diferentes aventuras, como a de Héctor e Aquiles na guerra de Troia, ou a de Guillermo Tell, que son as que máis me gustaron.
Recomendo a lectura de Flor de leyendas a aquelas persoas ás que lle gusten as historias con moita fantasía e aventuras.

Tamara González Lorenzo, 4º E.S.O. A

1/19/2007

El halcón maltés

HAMMETT, Dashiell : El halcón maltés (Alianza editorial, 264 páxs.)

Penso que se vostedes están buscando unha novela de misterio, de intriga, de realismo descarado e de sentimentos moi fortes, este é o seu libro porque consta de todos os devanditos elementos.

Eu que, lóxicamente, lin o libro, creo que é un dos que máis me teñen gustado. ¿Por que?, porque este libro está cheo de intriga e de misterio, todo o que vostedes precisan, ou polo menos eu, para ler un libro e que resulte entretido. Ademáis, o brutal descaro, a osadía, as situacións arriscadas e imprevisibles polas que pasa, a maneira de esclarecer os feitos...de Sam Spade, danlle aínda máis suspense e emoción ó libro. Sam Spade é o protagonista, é un detective privado, e o seu romance coa señorita Brigid, todavía fai máis interesante a novela. Por se estes motivos aínda non lles parecen suficientes, os diálogos que o autor crea son extremadamente fluídos e a conclusión final á que chega Spade é totalmente correcta, e sorprende que chegue a esa conclusión a partir da información, de diferente procedencia, que é capaz de conseguir.

Por último, a incorporación de novos personaxes que o autor vai introducindo no desenvolvemento da novela, e que están metidos de cheo no asunto central, fan que aumente o interés por saber o ocurrido. Ese interese conséguese, en gran parte, debido a que as conclusións de Spade vense modificadas a medida que vai coñecendo novos datos...

En conclusión, merece a pena ler esta novela.


Diego Fonseca, 4º E.S.O. A

1/14/2007

La bola de fuego

Autor: John Christopher
Editorial: Alfaguara
La bola de fuego narra la aventura que viven dos niños en la que viajan al pasado, a la época de los romanos. A medida que la historia avanza, te vas enganchando porque llegan a ocurrir cosas inesperadas.
Recomiendo a todos que lo lean porque es divertido y, sobre todo, muy emocionante.


Rodrigo Graña Molina 1º E.S.O. B

El tesoro de Pagensand

Autor: Uwe Timm.
El Tesoro de Pagensand es un libro entretenido en el que cuatro amigos pasan grandes aventuras en busca de dos tesoros.
Este libro me gustó mucho por su facilidad al leerlo y sus emocionantes historias.
Se lo recomiendo a todos, especialmente a los que les gusten los libros de aventuras.


André Otero Medraño 1º E.S.O. B

La selva prohibida

Este libro de Heinz Delam me gustó mucho.
Lo recomiendo a las personas que les gusten los libros de intriga y emoción.
La selva prohibida explica el viaje de un joven y una joven que lo acompaña a la selva para descubrir el secreto que oculta el pasado del chico. En el viaje ambos se meten en problemas, pero al final lo consiguen.

Tatiana Poceiro Alonso 1º E.S.O. B

El aullido del lobo

No lo recomiendo a las personas que les gusten los libros de acción y sí a las que les gustan que vayan paso a paso. El autor es C. Melvin Burgess
A mí me aburrió porque iba muy paso a paso y a mí me gustan los libros de acción, que no se líen tanto, que vayan más al grano.

Cristian Sotelo Nogueira 1º E.S.O. B

Harry Potter y la piedra filosofal

El libro Harry Potter y la piedra filosofal de J. K. Rowling no es muy gordo y con letra pequeña, de 254 páginas.
Lo recomiendo a las personas que les gusten la magia y seres fantásticos.
Me gustó porque era fácil de leer y la aventura está bien.
Es un libro de aventuras y ficción.

Nelson Reboreda Campos 1º E.S.O. B


Es una historia muy entretenida, su autora tiene muchísima imaginación, ya que en la historia pasan cosas que uno ni se imagina que van a suceder.
Se lo recomiendo a las personas a las que les gusten mucho las aventuras y la magia.
Alejandro Menduiña Chapela 2º E.S.O. B

El libro de los tres

El libro de los tres escrito por LLoyd Alexander me gustó mucho aunque hay algunas partes donde se hace un poco aburrido.
Lo recomiendo a todos los niños y niñas a los que le gusten los libros de aventuras y algo de misterio.

Roberto Santos Cordeiro 1º E.S.O. B

El cartero siempre llama mil veces

El cartero siempre llama mil veces es un libro de Andreu Martin y Jaume Ribera.
Es muy divertido, de aventuras que te engancha y no puedes dejar de leerlo.
Te lo recomiendo sobre todo si te gusta el misterio, los secuestros y los ataques por sorpresa.
Lo mejor de la historia es que estás metido e unos líos tremendos de los que no logras salir nunca.

Sara Lorenzo Piñeiro
1º E.S.O. B


Leí este libro porque me lo recomendaron, me decían que era muy divertido, pero cuando empecé a leerlo opinaba todo lo contrario: se me hacía aburrido, no me gustaba y no me parecía interesante. Luego me di cuenta de que todo esto cambiaba y, al final, me acabó gustando mucho.
Se lo recomiendo a todas las personas, pero en especial a aquellas que les gusten los libros de intriga, acción y aventura.

Lorena Villar Blanco 1º E.S.O. B


Es un libro muy interesante y divertido. Es de aventuras.
Se lo recomiendo a todo el mundo que le guste la aventura dentro de algo que no es muy de ficción, es decir, que puede llegar a pasar aunque no sea muy normal.

María Vidal Bernárdez 1º E.S.O. B