4/30/2007

Arnoia, Arnoia

Xosé Luís Méndez Ferrín: Arnoia, Arnoia
Pareceume un libro interesante, posto que o autor é quen de levarnos a un mundo marabilloso e fantástico a través dos seus personaxes e da descrición dos espazos.
O autor mestura espazos fantásticos, elementos fascinantes, como poden ser a espada Milmanda ou a estrela na man chamada Libredón, e personaxes que xa morreran e regresan nos recordos.
Tamén é importante a capacidade que ten para manternos en suspense ata o final. Non sabemos se se trata dun soño ou ben dunha historia que puidese ser real nun mundo imaxinario.

Abel Sousa

Xuntos e máis nada

Esta novela de Anna Gavalda narra a evolución persoal e sentimental de tres personaxes en aparencia moi distintas entre si pero cun perfil semellante. Todas elas son persoas derrotadas e solitarias, con pasados familiares traumáticos e destrutivos. Coincidencia que diminúe en parte o realismo da novela pero lle aporta grandes doses de dramatismo. Estes individuos, que parecen condenados á soidade, son quen de espertar outra vez á vida e gozala grazas ó amor.
Os aspectos máis positivos da novela son basicamente dous: por unha parte, aínda que a principal protagonista é Camille e é ó seu redor onde se desenvolven todos os acontecementos, tamén o resto dos personaxes están ben definidos, o que lle confire certa variedade á obra. Por outra parte, a autora consegue facer os personaxes cribles e familiares mediante o emprego de diálogos e recorrendo con frecuencia a descricións e imaxes. Nesta liña cabe destacar, asemade, o realismo co que a autora reflicte nas súas páxinas estados como a vellez ou a morte.
Como aspecto negativo, podemos mencionar o feito de que a novela baixa en interese cando se centra no romance entre Camille e Franck (que, previsiblemente, comezaran case odiándose), deixando desatendidos outros personaxes tan interesantes como Philibert ou Paulette.
Javier Davila

Nos primeiros capítulos non me tiña moi boa pinta, parecía demasiado dramático, todo eran problemas. Pero pouco a pouco foime embelesando, non coa historia, senón coa forma de contala. Supoño que tamén fixo un moi bo traballo a tradutora, cada palabra está escolleita dunha forma que calquera frase ten sentimento. Os diálogos tan curtos son suxestivos, á vez que efémeros. So se me facían algo aburridas as narracións de Philou cando eran longas porque estaba impaciente por saber que ía pasar a continuación e eu non fun capaz de encontrarlle un paralelismo entre as dúas historias.
O final, aínda que me encantou, era demasiado esperado, chegou un momento no que non era difícil adiviñar o que antes ou despois acontecería, pero só pola forma de contalo merecía a pena seguir lendo e a pesar de saber de seguro que iría haber un final feliz, sorprendinme.
En resumo, que me gustou moito. Enganchoume coma non me enganchara ningún libro longo dende había tempo, deume mágoa rematalo.
Uxía Piñeiro

4/19/2007

La espada y la rosa

Autor: Martínez Mechén, Antonio.
Editorial: Alfaguara
Este libro narra la historia de un niño llamado Moisés que fue criado en un monasterio en ruínas por un monje, aunque su verdadero nombre es Robert de Forner. Ayudado por el fiel vasallo de su padre, emprende un viaje en el que descubre que pertenece a la nobleza.
La impresión que me ha causado este libro es muy buena y lo que más me ha llamado la atención es la forma en la que el escritor usa el lenguaje en algunas partes del libro.
Así que recomiendo este libro a los lectores que disfrutan leyendo historias de la Edad Media.

Rodrigo Graña Molina 1º E.S.O. B

Casi fantasmas: Una noche en la casa siniestra

Ahora lo que faltaba en este otro libro de Robert Lawrence Stine, pobre Max ya tenía suficiente con el demonio que Phears le metió en el cuerpo, en el anterior libro y ahora su amigo Aarón lo convence para meterse en un caso siniesro y, encima nicky y Tara no estarán ahí para ayudarle.
Lo peor es un extraño ser llamado Morga que dice trabajar en un parque de atracciones, pero Max sabe que es... Bueno, no os contaré la historia. Si os gustó el libro anterior, este no puede faltar. Parece que cada título es más terrorífico, en otra ocasión os hablaré del libro que sigue a este: El campamento del terror.

Facundo G. Vidal Pallas 1º E.S.O. A

4/17/2007

El clan de los reporteros

Este libro, escrito por Fernando Martínez Lainez, se titula El clan de los reporteros ya que trata de un grupo de niños y niñas de una clase que quieren hacer un periódico. Tiene momentos más divertidos y otros que no me gustaron tanto.
Se lo recomendaría a las personas que le gusten los libros que te explican más lo que va a pasar.

Guadalupe Martínez Portela 1º E.S.O. B

La ciudad de oro y de plomo

El libro de La ciudad de oro y de plomo, escrito por John Christopher, me gustó mucho porque es, sobre todo, de aventuras.
Se lo recomiendo a todos aquellos a quienes les gusten las aventuras y la ciencia ficción.

Roberto Santos Cordeiro 1º E.S.O. B

4/16/2007

La maldición de Odi

El libro La maldición de Odi, escrito por Maite Carranza, es la tercera parte de la trilogía La guerra de las brujas. Cuenta como la joven Anaid desarrolla su vida como elegida.
Este libro me gustó y decepcionó. En algunas partes me gustaba mucho y leía muy rápido, en otras, en cambio, no me gustaba tanto e iba más lento. Aunque haya partes que no sean interesantes merece la pena seguir leyéndolo, pues entenderás mejor los otros libros. Yo lo recomendaría a las personas que les gusten las historias de brujas.


Nelson Reboreda Campos 1º E.S.O. B

Querido Tim

Querido Tim es un libro que tiene demasiadas descripciones, por eso se me hizo poco entretenido, aunque, al final, me emocionó un poco.
Este libro de Carmen Kurtz narra la historia de un gato durante sus catorce años de vida, con sus siete amos distintos.
Se lo recomiendo a las personas que les guste mucho leer.


André Otero Medraño 1º E.S.O. B

La fortuna de Ulises

Es un libro bonito y divertido. Cuando te pones a leerlo no puedes parar. Se lo recomiendo a toda la gente que le guste la lectura.
No es un libro grande y su vocabulario se entiende. Es interesante lo que cuenta, si quieres enterarte no dejas el libro hasta el final.
Su autor es Juan Farias.


Carmen Rodríguez Nerga 1º E.S.O. A

4/15/2007

Alas de fuego

Quitando el mundialmente conocido Memorias de Idhún, Alas de fuego es, probablemente, uno de los mejores libros de Laura Gallego García. Una historia de fantasía e intrigas con el inframundo en la prisión de Gorlian, un ángel condenado a verlo todo a ras de suelo...

Leyre Area Balado 1º E.S.O. A

Ambar en cuarto y sin sus amigos

Este libro escrito por Paula Danziger me ha gustado porque hace ver los problemas que puede tener una niña. También porque es divertido, ingenioso y realista.
Lo recomiendo por su sencillez, aunque resulta un poco infantil.


Laura Coya Otero 1º E.S.O. A

El guardián de la luna

Este libro de Jordi Sierra i Fabra me resultó muy divertido e interesante de la primera a la última página. También me gustó mucho porque tiene un vocabulario que se entiende muy bien.
Se lo recomendaría a todo el mundo, pero en especial a la gente que le guste la ciencia ficción y las historias no reales que no se alejan mucho de un futuro lejano.


Lucía Gregorio Lorenzo 1º E.S.O. A

Los ojos del dragón

El libro de Àngels Gardella me gustó mucho ya que el protagonista es de mi edad y el vocabulario se entiende muy bien.
Recomiendo esta lectura a las personas que les gusten los cuentos orientales y las historias que se parecen mucho a la vida real.


Noelia Domínguez Hermelo 1º E.S.O. A

Casi fantasmas

Este otro libro de R. L. Stine me gustó mucho porque Stine es mi autor favorito, es divertido y terrorífico a la vez, ocurren desgracias, pero también cosas divertidísimas. Los protagonistas son Max y sus amigos Nick y Tara, los hermanos fantasmas. El malo del libro es Phears que intenta matar a Nick y a Tara.

Facundo G. Vidal Pallas 1º E.S.O. A

Septimus y el hechizo imposible

Septimus y el hechizo imposible es la segunda parte de Septimus. Cuenta la vida nueva de Septimus.
Este libro, también escrito por Angie Sage, es muy interesante, más fácil de leer que el primero y te engancha durante toda la historia.
Se lo recomiendo, como no, a las que les gusten la magia y las aventuras. A mí también me gustó mucho.


Nelson Reboreda 1º E.S.O. B

Septimus

Septimus es un libro en el que nada más empezar muere un niño que iba a ser prometedor en el mundo de la magia.
La autora es Angie Sage. Está muy bien escrito. Podría ser dificil de leer para los que empiezan. Al principio es interesante, por el medio se vuelve un poco aburrido, pero al final vuelve a subir el interés.
Es recomendable para las personas que les gusten los libros de magia y aventura. A mi me gustó mucho.


Nelson Reboreda 1º E.S.O. B

O Perfume. Historia dun asasino

Patrick Süskind demostrou con esta novela que é un moi bo escritor, xa que sabe manter a intriga e a incerteza no lector sobre o que vai pasar máis adiante.
Existen certos momentos na novela que son bastante aburridos, pero pouco a pouco vai renacendo de novo o interese do lector.
Paréceme impresionante, e á vez imprescindible na novela, o peculiar sentido do humor de Süskind e o realismo co que se describen certas situacións como os cheiros das rúas parisinas naquela época.
Chama moito a atención que aquel rapaciño, pequeno, coitado e repudiado pola sociedade, poida chegar a facer calquera cousa por conseguir o que quere. É aquí onde podemos ver facilmente o punto ata o cal o autor xoga coa imaxinación e cos sentimentos do lector.


Susana Costas Pena 1º Bacharelato D